Strych: Jak zrobić drewnianą podłogę? Poradnik

Czy marzycie o dodatkowej przestrzeni do przechowywania, a może o nowym, przytulnym kąciku na rodzinne skarby? Stary strych, z jego nieodkrytym potencjałem, często kusi wizją transformacji. Ale czy warto podejmować się tego wyzwania? Jakie pułapki czyhają na drodze do stworzenia funkcjonalnej podłogi na poddaszu? I wreszcie, jak to zrobić, by cieszyć się wymarzonym efektem, unikając kosztownych błędów?

Spis treści:

• Deski na strychu z otworami na wilgoć
• Deskowanie strychu ze szczelinami między deskami
• Q&A: Jak zrobić podłogę na starym strychu?

Zanim jednak zanurzymy się w detale krok po kroku, przyjrzyjmy się fundamentalnym kwestiom związanym z budową podłogi na starym strychu, które mogą wpłynąć na cały proces i ostateczny rezultat. Kluczowe jest zrozumienie, czy nasze potrzeby magazynowe faktycznie uzasadniają stworzenie zwartej podłogi na nieogrzewanym poddaszu. Problemem może być wilgoć przenikająca ze strefy mieszkalnej, która kondensując się na zimnych elementach konstrukcyjnych, prowadzi do biodegradacji i rozwoju pleśni.

Zagłębiając się w problematykę wilgoci na nieogrzewanym poddaszu, szybko okazuje się, że tworzenie jednolitej, szczelnej podłogi może być przysłowiowym strzałem w kolano. Rodzina, w ferworze codzienności, generuje znaczną ilość pary wodnej – mówimy tu o około 12 litrach wody dziennie, która wędruje przez kolejne warstwy stropu. Jeśli nasza podłoga na strychu zamieni się w nieprzepuszczalną barierę, ta wilgoć nie będzie miała gdzie uciec. Skutek? Skraplanie się pary wodnej na zimnej powierzchni podłogi, co prowadzi do zawilgocenia izolacji termicznej, a w konsekwencji do osłabienia jej właściwości, a także do rozwoju niechcianych gości – pleśni i grzybów, które potrafią zdewastować drewnianą konstrukcję.

Przeciętanaj rodzina podczas codziennych czynności, takich jak gotowanie czy pranie, dostarcza do powietrza w domu sporą ilość wilgoci. Szacuje się, że może to być nawet 12 litrów wody na dobę. Ta wilgoć, niczym ciekawski podróżnik, przenika przez strop, kierując się ku niższej temperaturze, jaką oferuje nieogrzewane poddasze. Jeśli na styku tych dwóch światów – ciepłego mieszkania i zimnego strychu – postawimy nieprzepuszczalną podłogę, tworzymy idealne warunki do kondensacji. Zgromadzoną wilgoć na zimnej płycie podłogi poddasza nieużytkowego możemy porównać do rosy na szybie po gorącym prysznicu – zjawisko to nie tylko obniża efektywność izolacji termicznej, ale też otwiera drzwi do biodegradacji drewna i pojawienia się pleśni.

Rozwiązaniem tego problemu, jak sugerują doświadczeni budowlańcy, jest zapewnienie drogi ucieczki dla tej wilgoci. Zamiast tworzyć monolityczną płytę, warto zastosować rozwiązania, które pozwolą powietrzu swobodnie cyrkulować. Mówimy tu o celowym tworzeniu przestrzeni otwarych, które udrożnią przejście pary wodnej z ogrzewanego domu do nieogrzewanego wnętrza poddasza, skąd może ona następnie bezpiecznie odparować poza budynek. W praktyce oznacza to albo wykonanie w podłodze specjalnych otworów wentylacyjnych, albo zastosowanie desek z celowo pozostawionymi między nimi szczelinami.

Deski na strychu z otworami na wilgoć

Gdy decydujemy się na stworzenie podłogi na starym strychu, jednym z najbardziej efektywnych sposobów na rozwiązanie problemu nadmiernej wilgoci jest zastosowanie desek z otworami wentylacyjnymi. Ta metoda jest szczególnie rekomendowana, gdy poddasze ma służyć jako przestrzeń magazynowa, a nie jest przewidziane do ogrzewania. Zaprojektowanie takich otworów pozwala na swobodny przepływ powietrza ze strefy mieszkalnej do nieogrzewanej przestrzeni poddasza, co zapobiega gromadzeniu się pary wodnej i jej kondensacji na elementach drewnianych.

Wykonanie podłogi z desek z otworami nie jest skomplikowane, ale wymaga precyzji. Kluczowe jest określenie odpowiedniego rozmieszczenia i wielkości otworów. Zazwyczaj stosuje się średnicę otworu w przedziale 10-15 mm, rozmieszczając je w odstępach co około 30-40 cm na każdej desce. Taka perforacja zapewnia wystarczającą cyrkulację powietrza, nie osłabiając jednocześnie konstrukcji podłogi. Choć może się wydawać, że wpuścimy w ten sposób "zimne powietrze", to w rzeczywistości pozwalamy wilgotnemu powietrzu opuścić zamkniętą przestrzeń, co jest znacznie korzystniejsze dla konstrukcji.

Warto pamiętać, że całkowita powierzchnia otworów powinna stanowić około 1-2% całkowitej powierzchni podłogi. W praktyce oznacza to, że na każde 2 metry kwadratowe podłogi, potrzebujemy około 200 cm kwadratowych powierzchni otworów. To stosunkowo niewielka ilość, która nie wpłynie znacząco na estetykę ani stabilność podłogi, a przyniesie ogromne korzyści w zakresie wentylacji. Warto zadbać o to, aby otwory były równomiernie rozłożone, co zapewni optymalny przepływ powietrza w całym pomieszczeniu.

Koszty związane z takim rozwiązaniem są porównywalne do tradycyjnego deskowania, a nawet mogą być nieco niższe ze względu na mniejsze zużycie materiału w przypadku wykonania perforacji. Istotne jest jednak dobranie drewna odpowiedniego gatunku i klasy, które będzie odporne na ewentualne zmiany wilgotności. Sosna, świerk czy modrzew to popularne wybory, a ich cena waha się zazwyczaj od 150 do 250 zł za metr kwadratowy, w zależności od jakości i profilu deski. Przykładowo, deska sosnowa elewacyjna o grubości 2 cm i szerokości 14 cm, z zaznaczonymi otworami, może kosztować około 180 zł za m².

Ważne jest również, aby pamiętać o właściwym montażu. Deski powinny być mocowane do legarów z odpowiednim rozstawem, zazwyczaj co 40-60 cm, w zależności od grubości desek i przewidywanego obciążenia. Upewnijmy się, że stosujemy materiały odporne na korozję, takie jak wkręty ze stali nierdzewnej, aby zapewnić długotrwałość konstrukcji. Całość powinna być stabilna i bezpieczna, nawet jeśli przez otwory będzie wiało – bo to właśnie ma się dziać, ale z parą wodną, a nie z podłogą!

Pamiętajmy, że celem jest stworzenie funkcjonalnej i bezpiecznej przestrzeni, a podniesienie jakości powietrza na poddaszu jest kluczowe dla zachowania integralności konstrukcji drewnianej. Proste rozwiązania wentylacyjne, takie jak celowe perforacje w deskach podłogowych, mogą okazać się najskuteczniejszym i najbardziej ekonomicznym sposobem na osiągnięcie tego celu. To jak z dobrą puentą w dowcipie – pozornie prosty zabieg, a efekt zdumiewający i długotrwały.

Deskowanie strychu ze szczelinami między deskami

Alternatywnym i równie skutecznym sposobem na zapewnienie odpowiedniej wentylacji na nieogrzewanym strychu jest zastosowanie desek z celowo pozostawionymi między nimi szczelinami. Jest to rozwiązanie, które doskonale wpisuje się w potrzebę swobodnej cyrkulacji powietrza, jednocześnie tworząc podłogę o charakterystycznym, naturalnym wyglądzie. Taka konstrukcja pozwala wilgoci z ogrzewanych pomieszczeń na swobodne przemieszczanie się w przestrzeń poddasza, a następnie poza obręb budynku, zapobiegając jej szkodliwemu działaniu.

Kluczem do sukcesu w tym przypadku jest odpowiednie zaplanowanie szerokości tych szczelin. Nie mogą być one zbyt małe, aby nie ograniczać przepływu powietrza, ani zbyt duże, by nie stwarzać ryzyka wypadania drobnych przedmiotów lub tworzenia się niebezpiecznych miejsc. Optymalna szerokość szczeliny zazwyczaj mieści się w przedziale od 5 do 10 mm. Pozwala to na efektywną wentylację, przy jednoczesnym zachowaniu praktyczności podłogi.

Podobnie jak w przypadku podłogi z otworami, wybór odpowiedniego gatunku drewna ma kluczowe znaczenie. Deski powinny być suche, dobrze wyszlifowane i zabezpieczone przed wilgocią, jeśli takie są specyficzne wymagania ekspozycji. Ważne jest, aby drewno miało odpowiednią grubość, zazwyczaj nie mniejszą niż 2 cm, aby zapewnić stabilność i wytrzymałość podłogi. Deski sosnowe lub świerkowe, dostępne bez problemu na rynku, stanowią ekonomiczny wybór, choć dla bardziej wymagających można rozważyć twardsze gatunki drewna.

Koszt takiego rozwiązania jest bardzo zbliżony do budowy tradycyjnej podłogi z desek. Cena zależy oczywiście od rodzaju drewna, jego jakości oraz sposobu obróbki. Podobnie jak we wcześniejszym przypadku, można się spodziewać wydatku w przedziale 150-250 zł za metr kwadratowy, włączając w to przygotowanie materiału i podstawowy montaż. Wybierając deski o szerokości 14 cm i grubości 2.5 cm, z planowanym odstępem 7 mm na każdej spożyciu, uzyskujemy stylową i funkcjonalną przestrzeń.

Montaż desek ze szczelinami wymaga pewnej wprawy. Należy pamiętać o równomiernym rozłożeniu materiału i dokładnym dopasowaniu desek. Stosowanie przekładek dystansowych w trakcie układania może być pomocne w uzyskaniu jednolitych szczelin. Ważne jest, aby każda deska była solidnie przytwierdzona do konstrukcji nośnej, jaką stanowią legary. W tym celu najlepiej sprawdzą się wkręty do drewna, które zapewnią mocne i trwałe połączenie.

Jest to rodzaj podłogi, która nie tylko spełnia swoją funkcję praktyczną, ale również dodaje wnętrzu rustykalnego uroku. Swobodny przepływ powietrza między deskami nie tylko chroni konstrukcję przed wilgocią, ale także może wpływać na lepszą jakość powietrza na strychu, usuwając potencjalne zapachy stęchlizny. To jak połączenie praktyczności z naturalnym pięknem, które sprawia, że każda skrzypiąca deska opowiada swoją historię.

Q&A: Jak zrobić podłogę na starym strychu?

• Pytanie 1: Jaki jest główny problem z wilgocią na nieużytkowym poddaszu, jeśli położymy pełną podłogę?

  Odpowiedź: Głównym problemem jest brak możliwości odprowadzenia wilgoci z ogrzewanych pomieszczeń mieszkalnych. Wilgoć przenika przez strop, kondensuje się na zimnej płycie podłogi poddasza, co prowadzi do zawilgocenia izolacji cieplnej i konstrukcji stropu, a w konsekwencji do utraty właściwości izolacyjnych i rozwoju pleśni oraz grzybów.

• Pytanie 2: Jakie są najczęściej stosowane materiały do wykonania podłogi na nieużytkowym poddaszu?

  Odpowiedź: Najczęściej stosowane materiały do wykonania podłogi na nieużytkowym poddaszu to płyty drewnopochodne, takie jak płyty MFP lub OSB.

• Pytanie 3: Czy można całkowicie zrezygnować z budowy podłogi na nieużytkowym poddaszu?

  Odpowiedź: Jeśli poddasze ma pełnić jedynie funkcję magazynową i nie jest przewidziane do ogrzewania, a jednocześnie wilgoć z pomieszczeń mieszkalnych musi mieć ujście, to najlepszym rozwiązaniem jest wykonanie podłogi w formie desek z zachowaniem szczelin między nimi lub wykonanie otworów w płycie podłogowej. Całkowita rezygnacja z podłogi jest możliwa, ale często niepraktyczna ze względów estetycznych i użytkowych.

• Pytanie 4: Jakie rozwiązania techniczne pozwalają na prawidłowe wykorzystanie nieogrzewanego poddasza nieużytkowego z podłogą?

  Odpowiedź: Aby umożliwić migrację wilgoci z ogrzewanych pomieszczeń do nieogrzewanej przestrzeni poddasza i następnie na zewnątrz budynku, należy wykonać otwory w płycie podłogi poddasza lub układać podłogę z desek z zachowaniem szczelin między nimi.